белорусский сатирическо-юмористический иллюстрированный

Сначала я был приятно удивлен, что в Бресте появилась двухсторонняя велосипедная дорожка с прерывистой линией, разделяющей потоки, но чем больше ее изучал, тем быстрее грустнел. Во-первых, трафареты для нанесения на асфальт изображения похожи на какие-то советские мопеды. Грубо. Облезли уже, хотя тут еще особо никто не ездил.
Во-вторых, ездить некуда, несмотря на разделение потоков. Я понимаю, что по мере развития этой застройки "Гоголевское предместье", маршрут будут продлевать, а пока это выглядит, как отрезок дороги, которая никуда не ведет с двух ее сторон. Ну, и пешеходы продолжают печалить. И тротуар им отдельный, а они все равно норовят под колеса велосипедисту броситься.

Практика предложения скидки по дисконтным картам существует уже давно и во многих местах в Бресте. Вроде бы и забота о ближнем, но каждый раз при посещении АЗС вынужден отвечать отказом. В магазинах обычных такая же фигня. К молчаливой покупке продуктов или топлива добавляется ненужный диалог из обмена фраз: Есть - нет - надо - не надо.

А тут получилось пару раз, если не ошибаюсь заехал и на АЗС "Беларусьнефть" и там тоже такая фигня, только к ней добавилась еще одна, ранее тут незамеченная, фраза к дисконтной карте: Может кофе или что-то еще, чай, напитки? На других АЗС тоже такое, но тут почему-то чувствовался вес тяжести произносимого. Вчера в окошко кассира говорю: 20 литров 95-го на вторую, карты нет, кофе не надо и вообще ничего.

Громкий смех оператора где-то в глубине помещения.

Я продолжаю: Ну, а что? Наверняка вас дрючат, чтобы вы эти фразы заучивали и навязывали всем, а мне чтобы не испытывать каждый раз чувство вины при отказе, легче сразу четко сформировать свой заказ и намерения от него не отступать.

Из окошка голос: Ой, спасибо, все бы так. Вы не представляете, как это надоедает за смену одно и тоже каждому говорить, а нас заставляют. Спасибо, приезжайте еще.

Мабільная сувязь на сённяшні дзень стала неад'емнай часткай нашага паўсядзённага жыцця. Ведаючы пра шкоду і магчымых негатыўных наступствах, мы працягваем выкарыстанне гэтага віду камунікацый. Абмежаваць і засцерагчы сябе ад дзеяння дадзенага шкоднаснага фактару мы можам, паменшыўшы карыстанне прыборам.

Любы экзагенны фактар, што дзейнічае на арганізм прыводзіць да тых ці іншых наступстваў і выпраменьванне ад вышкі сотавай сувязі тут не выключэнне. Пры гэтым вышэйзгаданая канструкцыя генеруе электрамагнітныя сігналы для камунікацыі паміж абанентамі, якія карыстаюцца мабільнай сувяззю. Такое выпраменьванне лічыцца ўмоўна бяспечным для грамадства ў цэлым, аднак вышка сотавай сувязі побач з домам шкоду для здароўя ўсё-такі прыносіць.

Таму з упэўненасцю можна сцвярджаць, што ўплыў такой крыніцы на чалавека можа прывесці да негатыўных наступстваў у выглядзе паталогій і хвароб тых ці іншых органаў. Любая сотавая вышка побач з домам аказвае негатыўны ўплыў на здароўе чалавека. Хоць інтэнсіўнасць такога ўздзеяння залежыць ад колькасці выраблянага ёй сігналу, але можа на установе аховы здароўя у Берасці - гэта ўжо занадта? Там усё-ткі даследаванне ультрагукавое робяць цяжарным жанчынам? Ці я памыляюся і гэта сонечныя батарэі?

Быццам бы забаранілі левы паварот на дадзеным скрыжаванні? Успамінаю я пра прачытаную на Рэальным Брэсце навіну гарвыканкама і ДАІ. Тады чаму? Чаму ўсё роўна паварочваюць? Не чытаюць Рэальны Брэст? Дапусцім, але і іншай брэсцкі сайт у горадзе маецца таксама і сацыяльныя сеткі ў дапамогу. А потым прыгледзеўся і зразумеў. Вось яно што аказваецца. Загадзя рэлігія не дазваляе ўсталяваць ДАІ дарожны знак або яркі інфармацыйны шчыт?

Размова пойдзе зноў пра Брэсцкую крэпасць у якой з-за інавацыі дарожных канструкцый трактар ​​не прыбірае снег, а турысты сваімі аўтамабілямі пад снегам знаходзяць варожыя гасцінныя перашкоды. Як і меркавалася раней: снег ў Брэсцкай крэпасці на галоўнай паркоўцы прыбіраць ніхто не плануе. А яго-то выпала ўсяго нічога, а калі на самай справе пару дзён пройдуць моцныя снегапады? Ні святла, ні паркоўкі. Прыязджайце ў Брэст хутчэй, толькі мы вас тут не чакаем!

Напярэдадні самага чароўнага дзіцячага і нават дарослага свята прынята дарыць усім падарункі, але падвойнае расчараванне прынеслі адразу дзве кампаніі.

У брэсцкім офісе Faberlic не ведаюць, дзе згубілася цэлая скрынка з замовамі, дзе былі навагоднія падарункі і нават святочная ўпакоўка і пакеты да іх. Прадстаўнік у нашым горадзе паціскае плячыма і кажа пра тое, што нават ёй у Мінску перасталі падымаць слухаўку тэлефона ўжо некалькі дзён, і мяркуе, што там ужо пачалі адзначаць поспех, сумнеўнай ўжо зараз для нас, кампаніі.

Дзіка просіць прабачэньня і кажа пра тое, што будзе выпраўлена. Але, калі вернуць аплачаны загадзя тавар? Дакладна, што ўжо не ў гэтым годзе. Настрой сапсавалі.

Многія бачылі па тэлевізары мілую сабаку, якая ў місцы апускае манеткі ў скарбонку. Телекрама таксама не змагла даставіць скарбонку ў тэрмін, хоць пры замове на тым канцы провада ўрачыста кляліся, што падарунак будзе дастаўлены да новага года. Ан-не. Усіх з надыходзячым новым годам!

Сёння ўсе кажуць пра нейкія крыпта валютах і биткоинтах. Часам адчуваю сябе моцна адсталым ад жыцця з-за таго, што не ўкінуў свае грошы ў гэтыя віртуальныя інвестыцыі. А знаёмыя падселі на гэтую тэму і не-не ды спасылку скінуць або раскажуць пра свае поспехі ў мессенджер ці сацыяльных сетках. Напэўна, у мяне дастаткова клопатаў і я нават не паспяваю чытаць на гэтую тэму, але такое адчуванне, што я застаўся адзін, хто нічога падобнага сабе не прыкупіў. Не ведаю, як даўно і далёка адбываецца ўся гэтая шуміха, але, здаецца, яна дабралася і да нас. Асабіста я, як чалавек старой загартоўкі, які так і не дачакаўся дзіцячых страховак, у якія ўклаліся нашы бацькі, а таксама іншыя піраміды многа свету пабачыў, уключаючы МММ, не веру ў гэтую задуму. З размоваў я зразумеў толькі тое, што галоўны прынцып, як заўсёды класічны - прагнасць прымнажае прагнасць і таму ніхто нічога не здымае, і паваліцца ўся піраміда, калі гэты адток пойдзе назад. Ці памыляюся? Хто з чытачоў ўклаў свае грошы ў гэтую задуму ўжо?

А дакладней для амбіцый чыноўнікаў, якія дзе-небудзь што-небудзь паспелі падгледзець у замежных службовых камандзіроўках з гарадскога бюджэту і вырашылі рэалізаваць у Брэсце. Сёння ў мяне спытаў сын: А дзе, тата, на гэтых ёлках у Брэсце навагоднія упрыгожвання, падарункі, сняжынкі, званочкі, шары, цацкі, ледзяшы, зорачкі? Мы з жонкай паспрабавалі растлумачыць і заадно ўзгадалі, як гэта было раней у Брэсце. Разумееш, усё гэта добрае і вечнае ўжо не ў трэндзе. Так, на іх страшна глядзець днём, таму што яны практычна голыя іглічныя велізарныя кучы правільнай формы з кучай правадоў. Але часцей ты ў гэты час ужо спіш, і класічныя навагоднія ўпрыгажэнні, на якіх выраслі твае бацькі, мы павесім дома, а гарадскія елкі не для дзяцей, яны для кіруючай моднай эліты, якія не разумеюць, што душэўна, а што не ...

Нядаўна ў эфіры тэлебачання прайшоў ролік, у якім начальнікі ДАІ, уключна з самім Талатаем, адрапартавалі аб праведзенай рабоце па добраўпарадкаванні дарожак для веласіпедыстаў у Століне. Да супрацоўнікаў ДАІ ў гэты раз прэтэнзій няма, а вось да журналістаў, якія дапусцілі пару адкрытых ляпаў у прысутнасці вартай парадку, у уважлівых гледачоў пытанні змаглі паўстаць.

Не думаў, што так шмат фігур, ад прымітыўных да віртуозных, прысвечаных Дажынкам будзе размешчана ў Брэсцкай вобласці па абодва бакі трасы М1, калі адправіўся ў сталіцу. Таму свой рэпартаж пачну адтуль, а не наадварот. Не думаў і не гадаў, што зведаю шок пры спробе зрабіць першую фатаграфію для блога пад назвай «Беларусь - краіна для людзей» ці «За квітнеючую Беларусь» на фоне нашага сімвала, калі знайшоў цела. Думаю: прыехаў! Зараз зависну тут, тлумачачы ўсім, што не я яго збіў. Як стала зразумела пазней, цела было забіта, але часова і алкаголем, таму яму нічога не магло зрабіцца ў гразі пад дажджом. Брудны i мокры чалавек запатрабавал мяне вярнуцца на пару кіламетраў назад, каб вярнуць яго ў роднае сяло. Атрымаўшы адмову, пабрыў насустрач аўтамабілям на ўсялякі выпадак ці на аўтапілоце. Не думаў і не гадаў, калі падбіраў пазітыўны ракурс пра любоў да Беларусі, што выяўлю народны туалет за дадзенымі фігурамі і ці ледзь паспею ухіліцца ў апошні момант, каб не ўступіць у дадзеннае «каханне». Гэтая кампазіцыя, верагодна, сімвалізуе тое, што мы ўмеем рабіць лепш за ўсіх, на полі. Гуляць квадратным мячом у футбол. Гуляць у хакей або касіць і, вядома ж спяваць. Як там гаворыцца? Крытыкуючы - прапануй ці навучыўся крытыкаваць святое для нашай краіны, умей і пахваліць? Я проста фатаграфаваў факты і нічога больш. А наогул, напэўна, нічога атрымалася, раз народу падабаецца, асабліва расейцам, якія спыняюцца для таго, каб зрабіць новыя фатаграфіі для сацыяльных сетак.